
Nikki Szofia
Waar spoken word, muziek en cabaret samenkomen
Nikki Szofia vertelt verhalen over liefde, heling en activisme door middel van poëzie, muziek en cabaret. Ze studeerde Antropologie en neemt dat mee in haar teksten en muziek door altijd op zoek te zijn naar waar het persoonlijke en het politieke samenkomen. Nikki opereert vanuit haar geboorteplaats Amsterdam en haar tweede thuis Amstelveen waar zij ook stadsdichter is.
Nikki Szofia's muziek is een intersectie van singer-songwriter, kleinkunst en spoken word. Met haar hoge stem, poëtische teksten en catchy melodieën neemt ze je mee in haar zoektocht naar een mooiere wereld. Door de combinatie van poëzie/spoken word, muziek en cabaret is de act een ervaring die alle kanten op en tegelijkertijd in dezelfde rivier blijft stromen.
Momenteel is Nikki bezig met haar debuutalbum. Haar eerste single '5 minuten' kwam uit op 12 juli 2024.
Mail voor boekingen: nikkiszofia@gmail.com
Instagram: @nikki.szofia
Tiktok: @nikki.szofia
Facebook: Nikki Szofia
Er volgen hier enkele gedichten.
Scroll verder naar beneden voor meer links en video's
Enkele gedichten
Verwarming
Er is een kamer in mij
waar de was is gestreken
de onderbroeken opgevouwen in een mandje in de kast
de ramen gelapt
het bed opgemaakt
een vaas rozen op tafel
de geur van vers gebakken brood
van buiten in de verte waar ook een wereld bestaat kun je vogels horen zingen
en als je op een dag weg moet
omdat er een land is waar je niet meer mag bestaan
laat het me dan weten
dan zet ik de verwarming alvast aan


Citroeninkt
Op een camping in Frankrijk bleekten we elkaars haren met citroensap. Het zwembadchloor lieten we de rest van het werk doen. We aten onze eerste ijsjes waarvan we onze moeders te grote happen lieten nemen en maakten de quizzen in onze tijdschriften.
We schreven elkaar brieven in onzichtbare inkt die alleen zichtbaar werd met citroensap. We plakten neptattoo’s op onze armen. Ik had een astronaut op mijn bovenarm. Jij een ster op je pols. Alsof je toen al wist dat je later als je groot was een sterretje wilde worden. En dat ik dan zo nu en dan naar je toe kon vliegen.
Soms denk ik dat we nooit hadden moeten stoppen met elkaar brieven sturen, en het bleken van elkaars haar met citroensap. Dat ik je ermee had moeten insmeren. Niet alleen je haar. Dat ik dan misschien wel de littekens op je huid, als de onzichtbare inkt op ons briefpapier, zichtbaar had kunnen maken.
Ik weet niet wat de dag was dat je begon met scheuren. En wanneer je besloot dat je huid dat ook moest. Ik weet niet wanneer een mens te gebroken is om nog mens te kunnen zijn. Ik weet niet wanneer je zo alleen bent dat je alleen jezelf nog achter moet laten. Ik weet niet waarom ik hier ben en jij niet, maar ik beloof je dat ik astronaut zal zijn.
Geen titel, geschreven voor boekhandel Libris Venstra als Stadsdichter van Amstelveen
Als je goed kijkt kun je de letters zien tussen de stoeptegels,
woorden tellen tussen. de voetstappen van jou en een ander
de regels waarnemen, zinnen vormen
op 0 uitkomen.
Als je heel goed kijkt kun je misschien
een blik vangen
een blijk van leven
Als je luistert hoor je misschien de verhalen
achter in op tussen door
de boodschappen vol prei en pompoen
de capuchon en de telefoon
het doosje aardbeienbonbons in de handen van de man die je doet denken aan je opa
de transportfiets die hier al weken staat
de gezichten in de winkelruit van de Bijenkorf
de vingertoppen op de winkelwagentjes
de man die de meeuwen voert
de vermiste katten op de nat geregende posters
het boek in de handen van degene naast je.
En als je heel goed kijkt
zie je misschien
een klein stukje
van jezelf.

