top of page
AB127297-6757-4677-960F-321485F8837C.jpeg

Nikki Szofia

Waar spoken word, muziek en cabaret samenkomen

Nikki Szofia vertelt verhalen over liefde, heling en activisme door middel van poëzie, muziek en cabaret. Ze studeerde Antropologie en neemt dat mee in haar teksten en muziek door altijd op zoek te zijn naar waar het persoonlijke en het politieke samenkomen. Nikki opereert vanuit haar geboorteplaats Amsterdam en haar tweede thuis Amstelveen waar zij ook stadsdichter is.

Nikki Szofia's muziek is een intersectie van singer-songwriter, kleinkunst en spoken word. Met haar hoge stem, poëtische teksten en catchy melodieën neemt ze je mee in haar zoektocht naar een mooiere wereld. Door de combinatie van poëzie/spoken word, muziek en cabaret is de act een ervaring die alle kanten op en tegelijkertijd in dezelfde rivier blijft stromen.

Momenteel is Nikki bezig met haar debuutalbum. Haar eerste single '5 minuten' kwam uit op 12 juli 2024.

Mail voor boekingen: nikkiszofia@gmail.com

Instagram: @nikki.szofia

Tiktok: @nikki.szofia

Facebook: Nikki Szofia

Er volgen hier enkele gedichten.

Scroll verder naar beneden voor meer links en video's

Enkele gedichten

Verwarming

Er is een kamer in mij

 

waar de was is gestreken

de onderbroeken opgevouwen in een mandje in de kast

de ramen gelapt

het bed opgemaakt

een vaas rozen op tafel

de geur van vers gebakken brood

van buiten in de verte waar ook een wereld bestaat kun je vogels horen zingen

 

en als je op een dag weg moet

omdat er een land is waar je niet meer mag bestaan

 

laat het me dan weten

dan zet ik de verwarming alvast aan

IMG_6680.JPG
SAM_7463.JPG

Citroeninkt

Op een camping in Frankrijk bleekten we elkaars haren met citroensap. Het zwembadchloor lieten we de rest van het werk doen. We aten onze eerste ijsjes waarvan we onze moeders te grote happen lieten nemen en maakten de quizzen in onze tijdschriften.

 

We schreven elkaar brieven in onzichtbare inkt die alleen zichtbaar werd met citroensap. We plakten neptattoo’s op onze armen. Ik had een astronaut op mijn bovenarm. Jij een ster op je pols. Alsof je toen al wist dat je later als je groot was een sterretje wilde worden. En dat ik dan zo nu en dan naar je toe kon vliegen.

 

Soms denk ik dat we nooit hadden moeten stoppen met elkaar brieven sturen, en het bleken van elkaars haar met citroensap. Dat ik je ermee had moeten insmeren. Niet alleen je haar.  Dat ik dan misschien wel de littekens op je huid, als de onzichtbare inkt op ons briefpapier, zichtbaar had kunnen maken.

 

Ik weet niet wat de dag was dat je begon met scheuren. En wanneer je besloot dat je huid dat ook moest. Ik weet niet wanneer een mens te gebroken is om nog mens te kunnen zijn. Ik weet niet wanneer je zo alleen bent dat je alleen jezelf nog achter moet laten. Ik weet niet waarom ik hier ben en jij niet, maar ik beloof je dat ik astronaut zal zijn.

Geen titel, geschreven voor boekhandel Libris Venstra als Stadsdichter van Amstelveen

Als je goed kijkt kun je de letters zien tussen de stoeptegels,

woorden tellen tussen. de voetstappen van jou en een ander

de regels waarnemen, zinnen vormen

op 0 uitkomen.

Als je heel goed kijkt kun je misschien

een blik vangen

een blijk van leven

Als je luistert hoor je misschien de verhalen

achter in op tussen door

de boodschappen vol prei en pompoen

de capuchon en de telefoon

het doosje aardbeienbonbons in de handen van de man die je doet denken aan je opa

de transportfiets die hier al weken staat

de gezichten in de winkelruit van de Bijenkorf

de vingertoppen op de winkelwagentjes

de man die de meeuwen voert

de vermiste katten op de nat geregende posters

het boek in de handen van degene naast je.

En als je heel goed kijkt

zie je misschien

een klein stukje

van jezelf.

IMG_5785.JPG

Video's

Video's
Foto's
bottom of page